Քաղաքական վերլուծաբան Վարդան Բալյանը գրում է.
«Անցած շաբաթ իսրայելական բանակի ուսումնական ռազմական բազայից գողացել են հատուկ նշանակության զորքերի կողմից օգտագործվող սարքավորումներ, այդ թվում՝ գաղտնագրման:
Մասնագետների համար հասկանալի է իրավիճակի բարդությունը: Շրջանառող վարկածները մի քանիսն են, որոնց թվում՝ իրանական, ռուսական հատուկ ծառայությունների հնարավոր ներգրավվածության, ինչպես նաև կրիմինալ հիմքը: Հաշվի առնելով հանգամանքը, որ նույն բազայից 2020 թվականի դեկտեմբերին անհետացել էին 93 հազար փամփուշտ, մոտ հարյուր արկղ, և գողերը մինչև հիմա հայտնաբերված չեն, կարող ենք համոզված պնդել, որ գողերը լավն են ու ոչ հասարակ: Ամենայն հավանականությամբ դեկտեմբերին փորձնական օպերացիա էր:
Հատկանշական է, որ նույն դեկտեմբերին Տագանրոգի օդակայանից գողացել էին ռուսական ԻԼ-80-ի մի քանի էլեկտրոնային պլատաներ: Հավելում անեմ, այդ ինքնաթիռն անվանում են Ահեղ դատաստանի օդանավ, որ ապահովված է ռուսական բանակի Գլխավոր շտաբի ու նախագահական ինքնաթիռի տվյալների փոխանակման, միջուկային զսպման հրթիռային համակարգերի, ներառյալ հրթիռակիր սուզանավերի հետ կապի ապահովման միջոցներով: Ես զերծ կմնամ ենթադրություններից այս համատեքստում, բայց մտածելու տեղիք կա: Ռուսական տեղեկատվական տիրույթում, ի դեպ, խոսում են բրիտանական և ամերիկյան հետախուզությունների հետքի մասին:
Անկեղծ կլինեմ, լրտեսական այս սկանդալի վրա ուշադրություն եմ հրավիրում միանգամայն այլ նկատառումով: Արդեն գրել եմ թուրքական բանտից 2015 թվականի նոյեմբերին ռուս օդաչուի սպանության մեղադրանքով կալանավորված անձի ազատ արձակման մասին:
Համոզված եմ, որ ռուս-թուրքական հարաբերություններում տեղի են ունենում որոշակի լուրջ տեղաշարժեր, որոնք ուղղակիորեն առնչվում են մեզ ու անդրադառնալու են մեզ վրա առաջին հերթին:
Համանման իրավիճակ է Իսրայելի պարագայում, որտեղ մարտի 23-ին խորհրդարանական ընտրություններ են նշանակված: Իրավիճակի լրջությունը հասկանալ է պետք: Ցավում եմ, որ չկա ընկալումը ոչ իշխանական, ոչ ընդիմադիր դաշտում»։