Ռուսաստանի արտաքին գործերի նախկին փոխնախարար Անդրեյ Ֆեդորովն ուշագրավ հայտարարություն է արել: Նրա խոսքով, «Վրաստանի ընտրությունները կարող են մեծապես փոխել իրավիճակն Անդրկովկասում։ Եթե Վրաստանում իշխանության գան արևմտամետ ուժեր (իսկ դա մոտավորապես 60 տոկոս հավանականություն է), ապա Ռուսաստանն ու Ադրբեջանը տարածաշրջանում խնդիրներ կունենան, քանի որ հնարավոր կլինի խոսել Հարավային Կովկասում Վրաստանի և Հայաստանի արևմտամետ միության մասին»։ iarex.ru-ի սյունակագիր Ստանիսլավ Տարասովն է մեկնաբանել իրավիճակը:
Նրա խոսքով, իսկապես, այժմ մեծ ուշադրություն է դարձվում Վրաստանում տեղի ունեցող իրադարձությունների վրա, թեև վրացի փորձագետները Վրաստանում խորհրդարանական ընտրությունների արդյունքների հեռանկարներն այլ կերպ են գնահատում, քան Ֆեդորովը։ Սոցիոլոգների տվյալները ցույց են տալիս, որ իշխող «Վրացական երազանք» կուսակցությունը կարող է ստանալ ձայների մոտ 60 տոկոսը, իսկ ընդդիմությունն առնվազն 34 տոկոսը։ Վրացի փորձագետ Վլադիմիր Ցխվեդիանիի կարծիքով հոկտեմբերի 26-ին կայանալիք ընտրությունները կդառնան հանրաքվե, որը կորոշի, թե արդյո՞ք երկիրը կկարողանա խաղաղություն պահպանել, թե՞ Վրաստանում կբացվի պատերազմի «երկրորդ ճակատը»։
Միևնույն ժամանակ, Վրաստանում Ռուսաստանի նկատմամբ բացասական վերաբերմունք է պահպանվում Աբխազիայի և Ցխինվալիի պատճառով, նշել է Տարասովը, սակայն Ուկրաինայում տևական պատերազմը միայն ուժեղացնում է խաղաղ լուծումների ցանկությունը։
«Իր հերթին, այն փաստը, որ ԱՄՆ-ի և ԵՄ-ի օգնությամբ Վրաստանը կկարողանա ռազմական ճանապարհով վերադարձնել Աբխազիան և Ցխինվալը, հատկապես «երկրորդ ճակատի» բացմամբ, Վրաստանում մեծամասնության կողմից անիրատեսական է համարվում։ Միևնույն ժամանակ, «Վրացական երազանքը» չի հրաժարվել ԵՄ-ին ու ՆԱՏՕ-ին անդամակցելու իր ցանկությունից, բայց նաև կարևորում է երկրի ինքնիշխանության պահպանումը, չնայած ԱՄՆ-ի և ԵՄ-ի սպառնալիքներին «դադարեցնել Վրաստանի մուտքը Եվրոպա» »,- ընդգծել է վերլուծաբանը:
Նա պարզաբանել է, որ ընդդիմությունը չի կարողանում համախմբվել ու միասնական առաջնորդ առաջադրել, իսկ նախագահ Սալոմե Զուրաբիշվիլին հաշվի մեջ չէ:
««Վրացական երազանքը» բոլոր հնարավորություններն ունի նրան քաղաքականապես չեզոքացնելու համար։ Այլ ընդդիմադիր քաղաքական գործիչներն էլ ավելի քիչ հայտնի են և վրաց հասարակության համար հատուկ «հեղինակություն» չեն։ Ուստի իշխող կուսակցությունը սահմանադրական մեծամասնություն ապահովելու իրական հնարավորություն ունի։ Սակայն այսօր ամբողջ հարցն այն չէ, թե ընտրություններում հաղթելու է «Վրացական երազանքը», այլ այն, թե արդյո՞ք ընդդիմությունը, իսկ ամենագլխավորը նրա թիկունքում կանգնած ԱՄՆ-ն ու ԵՄ-ն կճանաչեն այդ հաղթանակը։ Բոլոր նշաններով փորձ է արվելու «մայդանի» օգնությամբ հեռացնել «Վրացական երազանքին» իշխանությունից։ Պատահական չէ, որ վարչապետ Իրակլի Կոբախիձեն ասել է, որ «արմատական ընդդիմությունը» հույս չունենալով հաղթելու ընտրություններում ծրագրում է սրել իրավիճակն ընտրություններից հետո։ Նրա խոսքով, ընդդիմությունը չի քննարկում այն սցենարը, որով «Վրացական երազանքը» կմնա իշխանության ղեկին, այլ միայն խոսում է այն մասին, թե ինչպես է «Վրացական երազանքը» կեղծելու ընտրությունները։ Այդ առումով Ցխվեդիանին կարծում է, որ «եթե ընդդիմությունը հաղթի, ապա Վրաստանը դառնալու է «հեղափոխության օջախ և արևմտամետ ընդդիմության տնկարան» ողջ Հարավային Կովկասի, հավանաբար նաև Կենտրոնական Ասիայի համար: «Վրացական երազանքի» հաղթանակը կստիպի, որ այդ ծրագրերը ճշգրտել»,– ամփոփել է Տարասովը։