«Ադրբեջանի այդ դիրքորոշումը, հավանաբար, բխում է ինչպես այդ երկրի քաղաքականությունից, այնպես էլ բանակցությունների նկատմամբ նրա ունեցած ավտորիտար մոտեցումից»,-նշեց պատգամավորը:
Ինյարիտուի գնահատմամբ՝ Հայաստանի առաջարկն Ադրբեջանի կողմից մերժելը կարող է պայմանավորված լինել չլուծված հարցերի նկատմամբ վերահսկողության պահպանման և Հայաստանին հետագա զիջումների մղելու նպատակադրմամբ:
Նա, այդուհանդերձ, ուշադրություն է հրավիրում այն հանգամանքի վրա, թե որքան կարևոր է գիտակցելը, որ նույնիսկ համաձայնագրի ստորագրումն անպայմանորեն չի երաշխավորում Ադրբեջանի հավատարմությունը դրան։
«Մենք դա տեսել ենք նախկինում, մասնավորապես՝ 2020 թվականի նոյեմբերի 9-ին ստորագրված եռակողմ համաձայնագրի դեպքում, որն Ադրբեջանը բազմիցս խախտել է։ Այս խախտման հետևանքներն են Լեռնային Ղարաբաղում տեղի ունեցած էթնիկ զտումները և Արցախի քաղաքացիական անձանց և առաջնորդների շարունակվող անօրինական կալանավորումը Բաքվում, որոնք օգտագործվում են որպես բանակցություններում սակարկությունների առարկա և որպես նվաստացման ձև Հայաստանի դեմ»,-նկատեց Ջոն Ինյարիտուն:
Վերջինիս կարծիքով՝ խաղաղության պայմանագրի շուրջ Ադրբեջանի մարտավարությունը կարող է լուրջ հետևանքներ ունենալ, քանի որ դա ձգձգում է խաղաղության գործընթացը, մեծացնում անորոշությունը և բարձրացնում բախումների կամ սահմանային միջադեպերի վերսկսման վտանգը։
«Այն ազդարարում է կայունությանն առաջնահերթություն տալու կամ հակամարտությունից տուժածների հումանիտար կարիքները լուծելու հանձնառության բացակայության մասին Ադրբեջանի մոտ, ինչը խաթարում է խաղաղ կարգավորմանն ուղղված ցանկացած առաջընթաց»,-ընդգծեց իսպանացի պատգամավորը:
Իսպանիայի խորհրդարանի պատգամավորի դիտարկմամբ՝ այս իրավիճակն ընդգծում է այն հանգամանքը, որ Հայաստանը ձգտում է հակամարտությունները լուծել խաղաղ և դիվանագիտական միջոցներով, իսկ Ադրբեջանի ավտորիտար վարչակարգը Հայաստանի հետ հարաբերություններում պատմականորեն ապավինում է ուժին և հարկադրանքին:
«Անգամ մասնակի պայմանավորվածություններին հավատարիմ մնալու Ադրբեջանի դժկամությունը հուշում է, որ այդ երկիրն ավելի շատ կենտրոնացած է լծակների պահպանման, քան թե կայուն խաղաղության հասնելու վրա», – շեշտեց Ջոն Ինյարիտուն: