Նիկոլն Ադրբեջանի թթվածինն է նաև այս հարցում

Հայաստանի հանրապետական կուսակցության (ՀՀԿ) Գործադիր մարմնի (ԳՄ) անդամ, ՀՀ պաշտպանության նախարարի նախկին առաջին տեղակալ Արտակ Զաքարյանը գրում է. «Թյուրքական պետությունների կազմակերպությունում տարաձայնություններ են ծագել Հյուսիսային Կիպրոսի Թուրքական Հանրապետության (ՀԿԹՀ) կարգավիճակի շուրջ: ԵՄ-Կենտրոնական Ասիա գագաթնաժողովի ընդունված հռչակագիրը, որում հիշատակվում էր «Հյուսիսային Կիպրոսի Թուրքական Հանրապետությունը» ճանաչելու դեմ ՄԱԿ-ի բանաձևերը՝ հակասություններ է առաջ բերել:

Թյուքական պետությունների կազմակերպության (ԹՊԿ) անդամներ Ղազախստանը, Ուզբեկստանը և Ղրղզստանն անտեսեցին Թուրքիայի դիրքորոշումը: ՔՊԿ-ում դիտորդ Թուրքմենստանը նույնպես չի ճանաչում այսպես կոչված Հյուսիսային Կիպրոսի Թուրքական Հանրապետությունը (ՀԿԹՀ):

Այս ֆոնին աչքի է ընկնում Ադրբեջանի դիրքորոշումը. Ապրիլի 9-ին նախագահ Իլհամ Ալիևը բացահայտորեն աջակցություն հայտնեց Հյուսիսային Կիպրոսի անկախությանը` ընդգծելով սերտ կապերը և հայտարարելով «ՀԿԹՀ»-ին աջակցելու իր պատրաստակամության մասին՝ մինչև նրա միջազգային ճանաչումը:

Նիկոլն Ադրբեջանի թթվածինն է նաև այս հարցում: Նիկոլի շնորհիվ և աջակցությամբ Արցախն օկուպացնելուց հետո, Ալիևն ազատորեն անցել է Հյուսիսայի Կիպրոսի օկուպացիան պաշտպանելու գործընթացին: Եվ զավեշտն այն է, որ ԵԱՀԿ ՄԽ-ով նախատեսված Արցախի ինքնորոշման միջազգային իրավունքը Նիկոլի աջակցությամբ խեղդելուց հետո, Ալիևն այժմ անկաշկանդ լծվել է «ՀԿՔՊ» անկախության միջազգային ճանաչմանը:

Ադրբեջանի և ԹՊԿ անդամ Կենտրոնական Ասիայի երկրների դիրքորոշման այս հակադրությունը կարող է լուրջ խոչընդոտ դառնալ թուրքերի հետագա ինտեգրման համար և խաթարել թյուրքական աշխարհն իր ազդեցության տակ համախմբելու Թուրքիայի հավակնությունները:

Հյուսիսային Կիպրոսի կարգավիճակի հարցը դառնում է լակմուսի թուղթ, որը ցույց է տալիս ԹՊԿ ներսում արտաքին քաղաքականության տարաձայնությունները։

Հ.Գ. 1 թյուրքախոս երկրներն անգամ, յուրաքանչյուրն իր շահն է առաջ տանում և սա շատ բնական երևույթ է: Իսկ թուրքերի ոտքերը համբուրող, Արցախն ու Հայոց Ցեղասպանությունն ուրացող Նիկոլը՝ ոչ մի կերպ չի ցանկանում պաշտպանել հայկական շահերը:

Հ.Գ. 2 ադրբեջանական նավթին ու գազին ստրուկ դարձած եվորպացիները ևս պետք է հասկանան, որ Բաքվի բռնապետական ռեժիմին և նրա նիկոլանման դրսևորումներին չի կարելի վստահել»: