Ստյոպա Սաֆարյանը գրում է.
Եթե մինչ այժմ համոզմունք ունեի, որ Ռուսաստանի իշխանություններին միայն ձեռնտու չէր Արցախի նախկին ղեկավարության Հայաստան գալը, ապա Ռոբերտ Քոչարյանի վերջին հայտարարություններից հիմնավոր համոզմունք ստացա, որ նրան էլ դա ձեռնտու չէ. այլապես նրանցից գոնե մեկնումեկը, եթե ոչ բոլորը, այսօր Հայաստանում կպատմեին, թե
1)մինչև պատերազմը ինչ պահանջ են դրել Հայաստանի առջև բանակցություններում հանդես գալու ու պնդելու առումով, որը կատարել են Հայաստանի իշխանությունները?
2) այդ պահանջի ձևավորման գործում ինչ դեր են ունեցել բուրգի գագաթում կանգնածները’ Ռոբերտ Քոչարյան, Սերժ Սարգսյան ու միգուցե ավելի բարձր’ Կրեմլում? ,
3) Արցախի ղեկավարությունն ինչ դիրքորոշում է ունեցել 44-օրյա պատերազմի ծանրագույն պահին’ հոկտեմբերի 19-ին Պուտինի առաջարկած պայմաններով պատերազմը կանգնեցնելու, ի մասնավորի Շուշին ադրբեջանցիներին վերադարձնելու պայմանների վերաբերյալ? 4) Հայաստանի անունից Ռուսաստանի նախագահին փոխանցված այդ մերժմանը բերած նրանց պահանջի ձևավորման մեջ ինչ կշիռ ու դեր են ունեցել Ռոբերտ Քոչարյանն ու Սերժ Սարգսյանը?
Եթե նրանք բոլորը կամ մի քանիսը պատմեին այդ շրջանում իրենց հավաքական որոշումներում Ռոբերտ Քոչարյանի ու Սերժ Սարգսյանի դերի մասին, այսօր Ռոբերտ Քոչարյանը չէր կարողանա ոչ միայն «Հայաստանի, հայերի ու հայկական կողմերի» վրա բարդել պատերազմը սադրելու հանցավոր պատասխանատվությունը, այլ նաև չէր կարողանա Հայաստանին մեղադրել պատերազմն ավելի քիչ ծանր կորուստներով կանգնեցնելու առաջարկին չհամաձայնելու մեջ… Որովհետև իրենք ազդել են այդ դիրքորոշումների վրա որպես տիկնիկավարներ ու այսօր կարողանում եմ «ատկազ գալ», քանի որ վկաները Բաքվի բանտում են։ Հետևաբար, նրանք չպետք է գային Հայաստան, որովհետև վտանգավոր էին լինելու Քոչարյանի համար հատկապես…
Բայց սա ամբողջը չէ։ Քոչարյանը նրանց վրա այնպիսի ցուցմունք է տվել, որն Ալիևին օգնում է կարել նաև Արցախի ղեկավարության դեմ մեղադրանքը։ ի վերջո, Ալիևն էլ նրանց մեղադրում է, որ Հայաստանը Ադրբեջանի դեմ Արցախում ամեն ինչ, այդ թվում բանակցությունները փակուղի մտցնելը, պատերազմ հրահրելը, արել է նրանց հետ միասին ու նրանց ձեռքերով… Երևանում նույնը ասել է Ռոբերտ Քոչարյանը’ ցուցմունք տալով Արկադի Ղուկասյանի, Բակո Սահակյանի, Արայիկ Հարությունյանի ու մյուսների դեմ։ Ու եթե Քոչարյանը «զարմանալիորեն» Բաքվում ընթացող կեղծ դատավարությանը սինխրոն ցուցմունք է տալիս նրամց դեմ ու հիմնավորում Ալիևի մեղադրանքը, կրկին ստացվում է, որ Քոչարյանը չի ցանկանում, որ նրանք հայտնվեն ազատության մեջ ու Հայաստանում, ինչպես որ դա չի ցանկացել 2023թ. սեպտեմբերի 23-ից հետո…
Սա նույնիսկ լացելու բան էլ չէ…