Alpha News-ի եթերում ՌԴ կառավարությանն առընթեր Ֆինանսական համալսարանի Միջազգային և հանրային իրավունքի ամբիոնի ավագ դասախոս, քաղաքագետ Իգոր Սեմեnնովսկին մեկնաբանել է Հայաստանի և Ռուսաստանի հարաբերությունները և ՌԴ արտգործնախարար Սերգեյ Լավրովի այցը Երևան:
«Խնդիրների այն համալիրը, որը ձևավորվել է մեր ռազմավարական գործընկերության վերջին 30 տարիների ընթացքում, չի կարելի լուծել արտգործնախարարի մեկ այցի ընթացքում։ Արդեն եղել են պետությունների ղեկավարների բավականին ընդարձակ հանդիպումներ, բայց այստեղ անհրաժեշտ է այդ հարցերի ավելի խորը և մասնագիտացված մշակում և ընդհանուր ռազմավարական հատվածների սահմանում։ Բայց մի քանի նկատառում կա, որոնցով կարելի է որոշել՝ ստացվել է, թե չի ստացվել որոշ հարցերի շուրջ ընդհանուր եզրեր գտնել։ Առաջինը անվտանգության քաղաքականությունն է, ինտեգրացիոն միավորումների շրջանակներում փոխգործակցությունը և ռազմաքաղաքական ուղին։ Դրանից հետո կարող ենք համեմատել՝ ինչպես են տարբեր երկրներում դիմավորում ռուսական պատվիրակություններին։
Օրինակ, Արաբական Արևելքի երկրներում, երբ որոշ պատվիրակություններին հանդիսավորությամբ դիմավորում են օդանավակայանում կործանիչներով, կամ, օրինակ, ինչպես դա արվում է Չինաստանում, երբ պատվիրակությանը ողջունում է քաղաքացիական հասարակությունը՝ տարբեր հասարակական կազմակերպությունների ներկայացուցիչներ Ռուսաստանի և Չինաստանի դրոշներով ։ Իսկ հիմա մենք տեսանք, թե ինչպես դա ցուցադրաբար տեղի ունեցավ միտումնավոր բողոքող քաղաքացիների ֆոնին, որոնք չեն ներկայացնում Հայաստանի հասարակությունը, բայց որոնք խաղում են արևմտյան մամուլի, հայ հասարակության որոշակի ներքին հատվածի համար։ Եվ այս ֆոնին ավարտվում է Լավրովի ասուլիսը, որտեղ հնչում է մի հարց, որն ակնհայտորեն տրվել է հակառուսական նարատիվով՝ բացարձակապես մեղադրական շեշտադրմամբ՝ սկսած Լեռնային Ղարաբաղից և վերջացրած Հայաստանի ներքին գործերին Ռուսաստանի միջամտությամբ»,- նշել է քաղաքագետը։
Փորձագետի խոսքով՝ Հայաստանը Եվրասիական տնտեսական ինտեգրման գլխավոր շահառուներից մեկն է:
«Այստեղ ակնհայտ է խաղի շարունակությունը, ինչպես ասում են՝ երկու աթոռի վրա չես կարող նստել։ Աշխարհում շատերին դա հաջողվում է։ Նույն հարևան Թուրքիան, բայց դա եզակի օրինակ է։ Թուրքիային հաջողվում է արդյունավետորեն դիմել ԲՐԻՔՍ-ին և միաժամանակ ՆԱՏՕ-ի անդամ լինել։ Բայց եթե պրագմատիկ լինենք, ապա Հայաստանն, անշուշտ, Եվրասիական տնտեսական ինտեգրման գլխավոր շահառուներից մեկն է, և հասկանալի է, թե ինչու են կողմերը բազմիցս ընդգծել ապրանքաշրջանառության աճը մինչև գրեթե 12 մլրդ դոլար, այսինքն՝ տարեկան մեկ միլիարդ։ Գործնականում Հայաստանի տնտեսությունը եվրոպական շուկայի համար ընդհանրապես կաթիլ է ծովում։ Նույնիսկ իմաստ չունի համեմատել այս թվերը, որոնք կազմում են մեկ տոկոսից քիչ: Բայց Եվրոպայի համար սա զուտ քաղաքական նախագիծ է՝ շարունակելու էքսպանսիան այն վայրերում, որտեղ Ռուսաստանը լավ հարաբերություններ ունի։
Հայաստանը Ռուսաստանի համար մշակութային, տնտեսական համագործակցության անբաժանելի մասն է։ Արևմուտքը պրագմատիկ մոտեցում է ցուցաբերում․ Թրամփը տեսնում է, որ Վրաստանն իր համար ոչ մի հետաքրքիր բան չի ներկայացնում, Հայաստանը՝ նույնպես։ Ըստ այդմ, բոլոր այցերն ու շփումները նվազագույնի են հասցվում, նույնը Ադրբեջանի դեպքում է, բայց Եվրոպան շարունակում է քաղաքականություն խաղալ Հայաստանի ներկայիս վարչակազմի հետ։
Իրականում Հայաստանը ներգրավված է այդ քաղաքականության մեջ, և դրա հաստատումն է ՀԱՊԿ-ի հետ կապված միջոցառումներին չմասնակցելը, մայիսի 9-ին Կարմիր հրապարակ զորահանդեսային հաշվարկ չուղարկելը, Եվրոպական քաղաքական հանրության գագաթնաժողովին մասնակցելը, որը, բնականաբար, Հայաստանում կայանալիք ընտրություններից առաջ PR քայլ է։ Եվ այդ գործողությունները կարելի է համեմատել Մայդանի հերթական թխվածքաբլիթների հետ, որոնք փաթեթավորված են ավելի գեղեցիկ ու վառ»,- ասել է Իգոր Սեմենովսկին։