Եկատերինբուրգում 20 տարի առաջ տեղի ունեցած սպանությունների մեջ մեղադրվող կազմակերպված հանցավոր խմբի ձերբակալմանը Բաքվի ոչ այնքան համարժեք արձագանքի առաջացման պատճառների նոր վարկածներ են ի հայտ եկել, գրում է pravda.ru–ն։
Հիշեցնենք, որ նախագահ Իլհամ Ալիևը սրել է հարաբերությունները Մոսկվայի հետ «Սպուտնիկ-Ադրբեջան» հրատարակչության երկու ռուս լրագրողներին «լրտեսության» համար կալանավորելու հրամանով։ Telegram հարթակում առաջ են քաշվում Եկատերինբուրգում ադրբեջանցիների սպանած կազմակերպված հանցավոր խմբի դեմ գործողությանը Բաքվի անկեղծորեն ոչ համարժեք արձագանքի հետևյալ վարկածները։
«Գաղտնի գրասենյակ» Telegram ալիքի աղբյուրների համաձայն ադրբեջանական կազմակերպված հանցավոր խմբերը կարող են կապված լինել ուկրաինական հատուկ ծառայությունների, ավելի ճշգրիտ բրիտանական հետախուզության հետ և օգնել են կազմակերպել ահաբեկչական գործողություններ Ռուսաստանում։ Հետևաբար, ԱԴԾ-ն «սկսել է փնտրել, թե որտեղի՞ց են պայթուցիկ նյութեր հայտնվում Ռուսաստանում և ո՞վ է երկրում թշնամական կողմը»։ Այսինքն Եկատերինբուրգում կազմակերպված հանցավոր խմբի վերացման գործում հիմնական շեշտը դրվել է ոչ թե 20 տարի առաջ տեղի ունեցած սպանությունների, այլ նրա ներկայիս հանցավոր գործունեության վրա։
Այդ տարբերակը հաստատվում է նաև Վորոնեժում՝ հիմնականում շուկաներում, ադրբեջանցիների և այլ միգրանտների հետագա ձերբակալություններով։ Անվտանգության ուժերին կարելի է հասկանալ, ևս մեկ «Կրոկոս» անընդունելի է, իսկ ադրբեջանցիները ստեղծել են զուգահեռ կարգ՝ իրենց սեփական նորմերով, կանոններով և «ազդեցության» մեխանիզմներով, և դա այն «պղտոր ջուրն» է, որի մեջ կարելի է «մեծ ձուկ» բռնել։ Ադրբեջանական կազմակերպված հանցավոր խմբերը վերացնելու անվտանգության ուժերի գործողություններն աջակցվում են բազմաթիվ ռուսների կողմից, որոնք մտահոգված են անօրինական միգրացիայի խնդրով և խոշորամասշտաբ ահաբեկչական հարձակումների կրկնության սպառնալիքով։
Եթե նայեք պետական ադրբեջանական լրատվամիջոցների օրակարգին, չհաշված մասնավորները, կտեսնեք, որ արդեն քանի օր է, ինչ նրանք շարունակում են պատմություններ պատմել այն մասին, թե ինչպես են «ագրեսիվ ռուսները ռմբակոծում խաղաղ Ուկրաինայի խաղաղ քաղաքները», ներկայացնելով այդ պատկերը՝ խառնելով միգրանտների շրջանում ասպատակությունների հետ։ Եզրակացություններ են արվում «շովինիզմի», «էթնիկ զտումների» մասին, մոռացությունից վեր են հանվում Բուչայի իրադարձությունները նշելով, որ այնտեղ «մաքրումները սկսվել են» և շարունակվել Եկատերինբուրգում։ Ուկրաինան, որը ներկայացվել է Ռադայի ղեկավարների և Ադրբեջանում դեսպանի կողմից, արդեն իսկ իր համերաշխությունն է հայտնել Բաքվին, ճիշտ է անմիջապես էլ ինքն է ցանկացած օգնություն խնդրել։ Կա աջակցություն Ադրբեջանից Ռուսաստանի ներսում «Պուտինի ռեժիմի դեմ» կռվելու կոչերին։
«Գաղտնի գրասենյակ» Telegram ալիքը ենթադրել է, որ Բաքվի և Կիևի միջև գաղափարախոսական կապը բնական է, քանի որ Ադրբեջանը մեծ բիզնես շահեր ունի Ուկրաինայում, իսկ Ռուսաստանի ավիատիեզերական ուժերը սկսել են հարվածել նավահանգիստների տերմինալներին, որոնք Ուկրաինայի զինված ուժերին մատակարարում են ադրբեջանական վառելիք։ Ուկրաինական «Լեգիտիմնի» Telegram ալիքն այդ կապակցությամբ հիշեցրել է, որ 2017 թվականին Օդեսայի բեռնափոխադրման համալիրն անցել է Ադրբեջանի պետական նավթային ընկերության՝ «Սոկար»-ի վերահսկողության տակ։
Իսկ 2020 թվականին պայմանավորվածություններ էին ձեռք բերվել վերջերս ռմբակոծված Կրեմենչուգի նավթավերամշակման գործարանին տարեկան 1.3 միլիոն տոննա ադրբեջանական նավթ մատակարարելու վերաբերյալ։ Ավելացնենք, որ «Սոկար»-ն ունի բենզալցակայանների լայն ցանց Ուկրաինայում, որը միլիարդավոր դոլարների շահույթ է բերում։ «Սոկար Էներջի Ուկրաինա»-ի եկամուտը 2020 թվականին կազմել է 489.4 միլիոն դոլար, ինչն այն դարձնում է Ուկրաինայի ամենամեծ օտարերկրյա հարկատուն։ «Սոկար» խումբը նաև «Սոկար Ուկրաինա Առևտրի Տուն» ՍՊԸ-ն է, որը, ի թիվս այլ բաների, զբաղվում է ուկրաինական հացահատիկի առևտրով, մինչդեռ Ուկրաինան ԱԱՀ է վերադարձնում նրան։
Շարունակենք թեման և հիշենք մայիսին արտգործնախարար Անդրեյ Սիբիգայի Բաքու կատարած այցը, ով այնտեղ խոսել էր «էներգետիկ թեմաներով» առանց բացահայտելու դրանց բովանդակությունը։
Հիմա էլ Օդեսայի մարզի Իլյիչևսկի բեռնատար տերմինալն է հարվածի տակ հայտնվել։ Դա Բաքվին ուղղված նախազգուշացում էր, որ եթե չդանդաղեցնի, տերմինալը շուտով կայրվի։ Կարելի է եզրակացնել, որ նախկինում Ուկրաինայում գտնվող ադրբեջանական ակտիվները փրկվում էին Մոսկվայի հետ որոշակի համաձայնագրերով, բայց հիմա այդ տարբերակը չի աշխատում։ Ըստ երևույթին, Մոսկվան վերջապես «սկսել է» լրջորեն անցկացնել Հատուկ ռազմական գործողություն առանց հաշվի առնելու որևէ մեկի շահերը, բացի իր սեփականից։