Երբ չկա կառավարչական թիմ և զարգացման ծրագիր, հրաժարականները բնական են: «Արմնյուզ» ՀԸ «#ՕրաԽնդիր» հաղորդմանը նման կարծիք է հայտնել Հանրային խորհրդի անդամ, կառավարման փորձագետ Հարություն Մեսրոբյանը. «Պետք է հստակ սահմանենք՝ ինչ պետություն ենք ուզում ունենալ: Նայեք Իսրայելի, Չինաստանի, Սինգապուրի օրինակները. այս երկրները սրընթաց զարգացում են ապրել, քանի որ նախ զարգացման հայեցակարգ են մշակել, ապա թիմն է հավաքվել»:
Ըստ Մեսրոբյանի՝ 1991-ից ի վեր Հայաստանում ներկայացված կառավարման ռազմավարական ծրագրերից որևէ մեկն իրատեսական չէ. «Ծրագիրը պետք է ունենա ոլորտային բաժիններ, ամեն ոլորտը՝ ըստ եռամսյակի, որի վերջում պետք է լինեն որակական և քանակական չափորոշիչներ, և ամեն ոլորտի համար պետք է լինի գլխով պատասխանատու պաշտոնատար անձ»:
Փորձագետի կարծիքով՝ եթե չգիտենք, օրինակ, թե ՀՀ-ի ռազմավարական օբյեկտներն ինչ կարգավիճակով են աշխատելու, ուրեմն պետական ծրագիր չկա:
«Թյուր կարծիք կա, որ եթե բարձրացնենք չինովնիկների աշխատավարձերը կամ պարգևավճարներ նշանակենք, կոռուպցիան կվերանա: Ուզում եք՝ տասնապատիկ բարձրացրեք աշխատավարձերը, կոռուպցիան չի վերանա, քանի որ եթե չինովնիկին առաջարկեն իր աշխատավարձի կրկնապատիկը, նա կգնա դրան»,- ասել է փորձագետը՝ պնդելով, որ համակարգային կոռուպցիան դուրս կմղվի միայն այն ժամանակ, երբ պետական ծառայությունների սպասարկման արագությունը և որակը չտուժի՝ անկախ նրանից՝ կաշառք տրվո՞ւմ է, թե՞ ոչ:
Ըստ Մեսրոբյանի՝ նոր իշխանությունը լայնածավալ հանրային սպասումներ ձևավորեց սեփական «դիլետանտիզմի» պատճառով: Նրա կարծիքով՝ այդպիսին էին, օրինակ, քաղաքապետ Հայկ Մարությանի խոստումները՝ «մաքրելու ենք», «փոխելու ենք», և այլն:
Փորձագետի պնդմամբ՝ կառավարման մեջ կարևոր են շարունակականությունն ու արդյունքը. «1991-ին ՀՀՇ-ն եկավ ու կոմունիստների կադրային ջարդ սկսեց: Այդ ժամանակ ընդհատվեց ինստիտուցիոնալ հիշողությունը, ինչը պետական կառավարման մեջ շատ վտանգավոր երևույթ է: Գոնե միջին օղակներում այն պետք էր պահել: Այսօր մենք նույն սխալներն ենք անում՝ չի կարելի ջարդել համակարգի կադրերին: Մենք երբեք չենք ունենա կադրերի բազա, և ապա՝ կստեղծվի մի իրավիճակ, երբ ամեն հաջորդ ղեկավար ավելի անտեղյակ է լինելու»:
Ըստ Մեսրոբյանի՝ երբ սկսում ենք պայքարել գերուռճացված կառավարման համակարգի դեմ, առաջանում է հակադարձ էֆեկտ՝ այն արտաքնապես փոքրանում է, իրականում սկսում է մեծանալ:
Հարություն Մեսրոբյանի կարծիքով՝ ղեկավարներ ունենալու փոխարեն մենք պետք է կառավարիչներ ունենանք: «1991-ից Հայաստանում կառավարման որակը չի փոխվել, Փաշինյանն էլ բացառություն չէ»,- ամփոփել է փորձագետը:
tert.am