«Մի քանի ժամից Գյումրիի ավագանին քաղաքապետ է ընտրելու: Հետընտրական Գյումրիի քաղաքական խճանկարն ինտրիգների մեծ դաշտ է բացում, սակայն չեմ կարծում, թե առաջին նիստում ինտրիգ է լինելու. քաղաքապետ, ըստ ամենայնի, կընտրվի Վարդան Ղուկասյանը»,-գրում է քաղաքագետ Սուրեն Սուրենյանցը։
Նրա խոսքով, ինտրիգները հետո են սկսվելու՝ հաշվի առնելով այն հանգամանքը, որ Գյումրիում դասական կոալիցիա չի ձևավորվել ու նորընտիր քաղաքապետը ներկայացնելու է ավագանու ոչ թե մեծամասնությունը, այլ փոքրամասնությունը:
«Սրանով հանդերձ, երեկ մի տարօրինակ հայտարարություն է արել Ալեն Սիմոնյանը:
«Տրամաբանական է, որ այն ուժը, որն ամենաշատ ձայներն է հավաքել, նաև քաղաքապետ ընտրի»,- ասել է նա:
Սիմոնյանը, թերևս, մոռացել է, որ Հայաստանում՝ առհասարակ, իսկ ՏԻՄ-երում՝ մասնավորապես, գործում է կառավարման խորհրդարանական մոդելը:
Այդ մոդելում՝ եթե որևէ կուսակցություն կամ դաշինք չի ստացել 50%+1, ապա «ամենաշատ ձայներ» ձևակերպումը դառնում է հարաբերական:
Խորհրդարանը կամ ավագանին վարչապետ կամ համայնքապետ ընտրում է այն թեկնածուին, ով ավել շատ կոնսոլիդացիոն ռեսուրս ունի, այլ խոսքով՝ կարողացել է ստանալ ներկայացուցչական մարմնի անդամների կեսից ավելիի աջակցությունը:
Հիմա այնպես է ստացվել, որ Գյումրիի ավագանու հինգ խմբակցություններից չորսը համախմբվել են ոչ թե «ձեր Սարիկի», այլ Գյումրիի Վարդանիկի շուրջ»։